ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

ΝΟΕΡΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ!
Τα χρώματα της Ίριδας, χορεύουν χαμογελώντας μπροστά στην σιωπή
της νωχελικής συννεφιάς.

Οι αιθερωτοί ζωικοί καημοί, γλυκαίνουν νοσταλγικά την ακούραστη ανακύκλωση της ήρεμης φθοράς.

Τα φτερά του ανάλαφρου έρωτα, χορο-πηδούν τοξευτά στην γοητεία της ατίθασης γονιμότητας του Είναι.

Και η θέλξη, απολαμβάνει τους νεκτάριους χυμούς της γευστικής συεύρεσης,
με καυτά ζευγαρώματα.

Στο κάλλος της ανοιξιάτικης χάρης, η ζωή μεθοκοπά στο αιθέριο πέταγμα
των πλουμιστών αισθήσεων.

Τα εσώφτερα της σύζευξης υφαίνουν την ροή του κόσμου σε σε μεταξιά μελωδική σύνθεση, σαν χειροκέντητο χαλί.

Εκεί σμίγουν οι χάρες με την ερωτική φλόγα, στέλνοντας νοερά φιλιά σαν διαμαντένιες λαμπερές σταγόνες στις ακτές του ήλιου.

Κι ενώ ο πόθος τρέχει ξυπόλυτος πάνω στις νοερές στέγες των ήχων, η ζωή μαγεμένη, κερνά γευστό νέκταρ στην καυτή νυχτωσιά.

Μεθυσμένη από γυμνές αιθέριες αισθησιακές ανταύγειες, μου έλεγες ηδονικά σε μια χαδερή ερωτική μελωδία. Σε μιας στιγμής την άκρατη γεύση, έζησα μεστά, το όραμα μιας ολάκερης ζωικής άνθισης.

Σου λέω γοητευμένα, πως, ζω την αιωνιότητα, σε ανθοδέσμη μιας Μαγιάτικης αγκαλιάς.