Συμπαντέα

Νοερή Ανταρσία!
Ανάμεσα στα σπιθοπούλια της ουράνιας θάλασσας και του κοσμικού ωκεανού, ο ήλιος στέλνει το αγέρωχο βλέμμα του στα πολιτισμικά δώματα του Αιγαίου, όπως ο περήφανος κύκνος τις σαγιτιές του, στις πτυχές της γαλάζιας λίμνης.

Τα λαμπερά μάτια του Είναι κεντούν ψηφιδωτά τους πλουμιστούς γαλαξίες, σκορπώντας πλατιά μειδιάματα και απαλές κυανέρυθρες αποχρώσεις, στο ασύλληπτα βαθύ χάος της απεραντοσύνης.

Των αστεριών η αίγλη αντανακλά πάνω στη Γη την εωθινή της ανταύγεια, χορεύοντας σύγκορμα τον πυρρίχιο της λαμπερής τους αύρας.

Το πολικό σέλας σπέρνει με δέος ζωγραφικού πίνακα, τον ιριδισμό των χρωμάτων, αναπαριστώντας το κάλλος μπροστά στο έκπληκτο και θαμπό βλέμμα του ανθρώπου.

Και η σκέψη, συνυφασμένη με χρυσές ακτίνες της πλάσης, μετουσιώνει τον κόσμο σε πολύτιμο διάδημα χάρης, στην όψη της μεθυσμένης ανοιξιάτικης αυγής.

Με θεϊκά βογκητά, Γαία και Oυρανός, ερωτοτροπούν παλιρροϊκά, και συλλαμβάνουν τα όντα, πλάθοντας την κοσμογονία, με πρώτο λυρικό τους ποίημα τον άνθρωπο.

Οι φανταστικοί τους γάμοι γεννούν θεόπουλα: Τιτάνες, Τιτανίδες, Γίγαντες, Νεράιδες, Κύκλωπες, Αμαζόνες, Κολοσσούς, Νύμφες, Ήρωες και Γοργόνες, συνθέτοντας έτσι την προσωποποιημένη πεμπτουσία του μυθικού λόγου.

Είναι το φιλοσοφικό περιδέραιο που στεφανώνει σαν χάδι τους οξύφωτους νόες, για να κυνηγούν το κόσμημα της γνώσης στην στέππα της στείρας ερημιάς, και το στολίδι της σοφίας στην χίμαιρα της απόλυτης άγνοιας.

Οι διανοητές πασχίζουν νοερά και αναζητούν πεζή ένα λογικό έρεισμα διαλογισμού, νιώθοντας την ανάγκη να δαμάσουντην αλιρρόθια αίσθηση της συμπαντικής διάστασης.

Κι ενώ οι συνετοί ρωτούν λαίμαργα και αχόρταγα με την επίμονη και λογική νοητική τους διαύγεια: Πότε; Πού; Γιατί; και Ποιός; θα δώσει κάποτε μια διάφανη απάντηση στις φλύαρες αντιφάσεις που εκτοξεύονται με μανία εκατέρωθεν, οι φαντασιώσεις των «φωστήρων» αιθεροβατούν στο κενό σαν διάττοντες μάγοι.

Στην μαγική αναφορά των αναζητήσεων, οι κρυφοί λογισμοί παλεύουν σκληρά, με αλαζονικό πείσμα και άδηλο πάθος ενάντια στις άμορφες δυνάμεις του Εγώ, και τους άτεγκτους νόμους της άγριας φύσης.

Με χρυσό οδηγό της πάντα τον γονίδιο πόθο, η θελκτική συνεύρεση κερνά με απλοχεριά την γυμνή ερωτική της γύρη. Και μειδιώντας θερμά, ανοίγει φτερά στο άπειρο κάλλος, ανάμεσα στους ρόδινους πυλώνες της ανατολής και τους πύρινους εξώστες της δύσης.

Μεταξύ τους τρέχει παντού και η χάρη της ύπαρξης, που ηδονικά σπεύδει να συνδράμει στη νομοτελειακή έλξη της ατίθασης χημικής ένωσης των κυττάρων.

Το φάσμα της γης, μια ακαθόριστη όαση στο ατέρμονοχάος του Είναι.
Ο νους, ένας διαλεκτικός αντάρτης και ακόρεστα φιλόμυθος σκοπευτής.
Το γονιδίωμα της ζωής, δεινή ερωτική αέναη θέλξη, μιας θαλπωρής μήτρας.
Και ο στοχαστής, ένας τρελός κοσμικός επαναστάτης κι ελεύθερος εραστής!