ΑΙΓΑΙΟ

ΓΑΛΑΝΗ ΓΟΗΤΕΙΑ!
Του ήλιου χρυσ’ αμάλγαμα,
του φεγγαριού αχνάδι,
της αύρας δροσοστάλαγμα
στης χαραυγής το χάδι.

Οι ήχοι των κυμάτων σου
πετούν σαν περιστέρια.
Το βάμμα των χρωμάτων σου
ανθολογεί τ’ αστέρια.

Ξανθές πτυχές, αμμοφωλιές,
στων λιακωτών τον όρθρο.
Κρυφές θηλές, σαν καλλονές,
στων αιγιαλών τον κόρφο.

Μια σύνθεση μελωδική,
των αρωμάτων κράμα,
σαγήτευση του εραστή,
στης ομορφιάς το θαύμα.

Η όψη σου πανθαλασσιά,
σαν ανθερή γαρδένια,
λεπτό στολίδι στα μαλλιά,
σ’ ανατολή μελένια.

Για την αγάπη τραγουδάς,
σιγοκεντάς την φύση.
Τον έρωτα ξαναγγενάς,
γλυκομεθάς την ζήση.

Είσαι του κόσμου τ’ ακριβό,
το φυσικό στολίδι,
από την γη στον ουρανό,
σαν μαγικό παιχνίδι.

Στα θέλγητρά σου θαλπωρώ,
τα χείλη σου αγγίζω,
την αγκαλιά σου νοσταλγώ,
στα κάλλη σου ανθίζω.