Η ορατή κατάληξη της ζωής στον σκληρό και αναπόφευκτο θάνατο, δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας ούτε στον «σοφό» άνθρωπο। Και όμως οι φυσικοί νόμοι δεν τον επιτρέπουν να εκπολιτιστεί, ζώντας την μικρή ζωή του πιο ανώδυνα!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
34 σχόλια:
Η ανθρωπότητα έχει οσμισθεί την επερχόμενη ατασθαλία που της ετοιμάζουν οι ρυθμιστές των τυχών της, με τις τρομοκρατίες και την οικονομική δυσπραγία που την υπέβαλαν πάλι, και μέσα στην απόγνωσή της αντιδρά σπασμωδικά και συγκεχυμένα.
Έτσι, περιθωριοποιεί και πολύ σημαντικά ζητούμενα των ενδιαφερόντων της, με τα οποία λένε πως ασχολούνται πολλοί ειδικοί, που όμως παραμένουν κρυπτογραφημένα, όπως και τα επόμενα:
ΚΟΣΜΟ ΘΕΜΑΤΑ
01 Γιατί και πως προέκυψαν οι στοχαστές φιλόσοφοι!
02 Τι είναι η πολιτισμική ιδέα και ποιος ο ορισμός της!
03 Ποιο είναι το κύριο και βασικό θέμα της φιλοσοφίας!
04. Ποιες νομοτέλειες προκαλούν τα καιρικά φαινόμενα!
05. Πως αιτιολογούνται οι θερμοπηγές της γήινης σφαίρας!
06. Σε τι ξεχωρίζει ανάμεσα στις άλλες η μεσογειακή δίαιτα!
07. Γιατί οδηγήθηκε η Ελλάδα στην Μικρασιατική καταστροφή!
08. Ποια ήταν τα πραγματικά αίτια των δυο παγκόσμιων πολέμων!
09. Τι ήταν ο Γόρδιος δεσμός, και τι γνωρίζουμε σήμερα για κείνον!
10. Τι είναι πολιτική, και ποιες οι υποχρεώσεις των διαχειριστών της!
11. Γιατί οι εξουσίες των λαών δεν είναι συνεπείς στις υποσχέσεις τους!
12. Τι αναζητά η μεγάλη έκρηξη, -μπικ μπαγκ-, αν . . . και πως προέκυψε!
ΑΠΟΓΝΩΣΗ
Η αγωνία του θανάτου, κύριο θέμα της φιλοσοφίας, προκαλεί απόγνωση!
Η ελπίδα της ζωικής συνέχειας μετά τον θάνατο είναι το μεγαλύτερο δώρο παρηγοριάς που εισπράττει ο άνθρωπος από την πίστη του. Δεν είναι άξιον λόγου!
Πραγματικά η ελπίδα ζωής είναι μεγάλη ανακούφιση για τον άνθρωπο, είναι όμως και η μεγαλύτερη κοροϊδία σε βάρος του. Τι λέτε, να γεμίσουμε την ζωή μας με απατηλές ψευδαισθήσεις για να παρηγοριόμασται;
Ανάμεσα σε δυο ανεπιθύμητα, νομίζω πως το μικρότερο είναι καλύτερο, επομένως, γιατί να μην αποδεχτούμε την λιγότερο επιζήμια επιλογή!
Έτσι κι αλλιώς, η ανθρωπότητα συνήθισε να ζει με την απάτη και το ψέμα, γιατί να μην συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό, μήπως εμείς μπορούμε να την σώσουμε; Αυτό μας διδάσκουν οι παρηγορητικές διδασκαλίες των όποιων «φωστήρων»!
Δυστυχώς η γνώση είναι για λίγους, αλλά εμείς ως Έλληνες έχουμε υποχρέωση να αφυπνίζουμε τον λαό!
Κατά το χριστιανικό δόγμα, ίσως και άλλων θρησκειών, ο θεός έδωσε τόση γνώση στον άνθρωπο, όσο να μην μπορεί να τον φτάσει, διότι με βεβαιότητα τότε θα ήθελε και να τον ξεπεράσει, και αυτό βέβαια θα ήταν ολέθριο για κείνον!
Αν οι θεϊκές γνώσει, όπως τις προβάλλουν οι επινοητές του, ήταν σοφές όπως τις χαρακτηρίζουν, τότε τα πάντα δεν θα ήταν σε αταξία, αλλά όπως επιθυμούν, προσδοκούν και θέλουν οι «φωστήρες του», σε σοφία που λένε ότι τα εποίησε!
Οι άνθρωποι, σε παγκόσμια εμβέλεια, δηλώνουν πως: ασχολούνται, μελετούν, εξελίσσουν και αναβαθμίζουν συνεχώς την φιλοσοφική τους αντίληψη, όπως τουλάχιστον λένε. Το δικό μου ερώτημα είναι, είτε με παρεμβάσεις φωστήρων είτε με θεϊκές εντολές, γιατί συνεχώς υποβαθμίζονται και γίνονται πιο βάρβαροι;
Η ανθρωπότητα πάντα ήταν θύμα της ανικανότητας των εξουσιαζόντων. Είναι το δράμα που ζούσε, ζει και θα ζει, επειδή δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τον λόγο προέλευσης, ύπαρξης και προορισμού της. Και μέσα στην αδυναμία αυτοκατανόησής της, υπομένει κάθε μοιρολατρική συνέπεια!
Ανάμεσα στις ευδιάθετες και καλοπροαίρετες τάσεις της ανθρώπινης φύσης, αλλά και γενικότερα της ζωής, πάντα υπάρχουν και οι καιροσκοπικές μορφές που εκμεταλλεύονται όποια ευκαιρία και αδυναμία των συνζωντανών τους.
Τα καμώματα της ζωής, αυτά είναι. Η δύναμη της διανοητικής ικανότητας του ανθρώπου, τόση είναι. Γι αυτό και από την μια προσπαθεί να καταφέρει την επιβίωσή του, και από την άλλη να καταλάβει, αν υπάρχει κάποιο νόημα της ζωικής του ύπαρξης. Με την αγωνία πάντα, το τέλος, είτε αυτό προέρχεται νομοτελειακά, είτε κατά επιλογή κάποιου επινοημένου δημιουργού θεού, που όμως τον αποσυντονίζει και τον καταντά τόσο ευάλωτο, που χάνει τον εαυτό του!.
Ο θεός είναι μια αφηρημένη έννοια! Ό,τι δεν εξηγείτε, το ονομάζουνε οι άνθρωποι θεό, για να μην κουράζουν το κεφαλάκι τους ψάχνοντας λύσεις στο πρόβλημά τους, χωρίς να διαφέρουν πολύ από μια στρουθοκάμηλο! Γι’ αυτό και τους ονομάζουν ποίνμια, χωρίς να το κατανοούν.
Η αβεβαιότητα του μέλλοντος, για την ανθρωπότητα, εξαρτάται πάντα από την ικανότητα της εξουσίας που την κυβερνά, είτε αυτή είναι ανθρώπινη, είτε θεϊκή.
Σε όλη την ιστορία των ανθρώπων, οι ασκούντες πετυχημένη εξουσία, ήταν μετρημένοι. Και το χειρότερο; Σχε3δόν όλοι είχαν άσχημο τέλος.
Από τα γεγονότα που μπορεί κανείς να παρακολουθεί, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι, η κακή μοίρα του ανθρώπου, εξαρτάται από την διανοητική δομή της εγκεφαλικής του ικανότητας.
Το φοβερό για όλη την ανθρωπότητα είναι που, επενδύει το μέλλον της στην μυθολογία του Αβρααμισμού, χωρίς αυτό να έχει συνειδητοποιηθεί, ούτε από τους απογόνους των στοχαστών φιλοσόφων. Έτσι, σήμερα οι λαοί της γης έφτασαν στο σημείο, να κατακρεουργούνται ασύστολα από τον εκλεκτό λαό, του θεού που λατρεύουν μεν, που όμως είναι κατασκευασμένος από τους επινοητές θήτες τους δε. Ποιο λοιπόν μπορεί να είναι το μέλλον αυτής της νοοτροπίας!
Πραγματικά, το μέλλον της ανθρωπότητας μπαίνει σε σκληρό δίλλημα με πολλά ερωτηματικά. Γιατί δεν αξιοποιεί τις πολιτισμικές και φιλοσοφικές εμπειρίες που κληρονόμησε; Που πάει, χωρίς πυξίδα προσανατολισμού!
Η ανθρωπότητα μπαίνει σε μια δοκιμασία, κατά θέλημα θεού, όποιος την αντέξει σώθηκε, οι λοιποί, διαλέγουν από μόνοι το μέλλον τους, επιλέγοντας ελεύθερα!
Μερικοί νομίζουν, ότι εάν ξεγελάσουν τον εαυτό τους με θεϊκές εντολές, θα σωθούν. (αυτό με τον Τοτό, το ξέρετε; ) Μέχρι στιγμής κανείς δεν ξέφυγε από την μοίρα του. Όποιος νομίζει το αντίθετο, ιδού η Ρόδος ιδού καί τό πήδημα!
Νομίζω πως, από τότε που ο άνθρωπος κατάλαβε πως, κάθε τι που γεννιέται, άρα και ο ίδιος, έχει ημερομηνία λήξεως, το κύριο μέλημά του είναι να ακυρώσει τον θάνατο, για να μπορεί να διακρίνει κάποια προοπτική για το μέλλον του!
Κανείς, ποτέ και πουθενά δεν επικοινώνησε με κάποια μελλοντική προοπτική. Όσα λέγονται με πολύκροτες υποσχέσεις, είναι ευσεβείς πόθοι και επιθυμητές εικασίες του ανθρώπου, για να απαλύνει κάπως την σκληρή μεν, αλλά αντικειμενική πραγματικότητα. Η οποία, ούτε αστειεύεται, ούτε χάρες κάνει σε κανέναν!
Η αβεβαιότητα του μέλλοντος έχει αυτοανερεθεί με την αποδοχή της αιώνιας ζωής. Όσοι ταυτίζονται με την υπόσχεση, δεν έχουν πλέον πρόβλημα για το μέλλον τους!
Αλήθεια, εάν το μέλλον της ανθρωπότητας είναι τόσο αβέβαιο και τόσο ακαθόριστο, τότε τι νόημα έχει να υπόσχονται τόσες φλυαρίες οι κάθε είδους εξουσίες;
Είναι ωραίο να ονειρεύεσαι και να ακούς παραμύθια περί θεού, αλλά στην πραγματικότητα που ζούμε, όλα αυτά παραμένουν όνειρα και παραμύθια!
Την μεγαλύτερη αβεβαιότητα του μέλλοντος την επιβάλλει ο κατασκευαστής της ζωής, είτε είναι η φύση, είτε είναι κάποιος θεός. Διότι, εκείνο που διακρίνει και ο πιο ανόητος είναι ότι η ζωή έχει τέλος. Αυτό δεν προκαλεί την μεγαλύτερη ανασφάλεια και σε προέκταση αβεβαιότητα;
Το μόνο βέβαιο που μπορεί κανείς να το καταλάβει ως και το κόκαλό του είναι η αβεβαιότητα του μέλλοντος. Και μάλιστα με όσα καλούδια μπορεί να σωρεύσει στις αποθήκες του, αφού τελικά δεν μπορεί να τα χαρεί!
Το αβέβαιο του μέλλοντος είναι δεδομένο, έτσι και αλλιώς, και μάλιστα με ημερομηνία λήξης. Το ζητούμενο σε αυτή την αναφορά είναι, πόσο βέβαιος μπορεί να νιώθει κανείς τουλάχιστον για το διάστημα που έχει περιθώρια ύπαρξης. Και αυτό επειδή η πλειονότητα των ανθρώπων, δεν μπορεί καν να επιβιώσει, αφού τους λείπουν τα απαραίτητα, λόγω κακής διαχείρισης της ζωής τους, τόσο από τους εξουσιάζοντες, όσο και από τους θεούς που τους επέβαλλαν να δοξάζουν! Δεν είναι αξιοθρήνητο!
Είναι αλήθεια ότι, όσα λέγονται για την συμπεριφορά των ασκούντων εξουσία, έχουν δόση αληθείας. Τουλάχιστον τα θεϊκά όμως, σαν ο σοφότερος όλων, δεν είναι φρόνιμο να τα κρίνει ο ίδιος όπως νομίζει ότι είναι καλύτερα;
Κάτι που δεν υπάρχει, ( θεός ) δεν μπορεί να κρίνει κάποιον που υπάρχει, ( άνθρωπος)!
Το φοβερό αποτέλεσμα της ζωής, ο θάνατος, είναι ίσως το πιο βασανιστικό συναίσθημα για τον άνθρωπο. Και προκειμένου να ελπίζει και στην πιο μεγάλη ουτοπία, ή και το πιο απίθανο, αποδέχεται κάθε υπόσχεση. Αυτήν του την αβεβαιότητα εκμεταλλεύονται οι κάθε είδους εκπρόσωποι και προφήτες για να τον παγιδεύουν.
Τον θάνατο κατενίκησε ο κύριος και χάρισε την αιώνια ζωή. Φυσικά όμως σε όσους τον αποδέχονται και τον δοξάζουν. Μόνον έτσι ξεπερνά κανείς την αβεβαιότητα του μέλλοντος. Δεν είναι λογικό και φρόνιμο;
Το τραγικό ανάμεσα στην ζωή και τον θάνατο, την υπόσχεση και την αοριστία, το επιθυμητό και την αμφιβολία είναι που κάνει, τους μεν υποσχόμενους να παραληρούν τους δε σκεπτόμενους να δυσπιστούν. Που είναι η αλήθεια και η κατανοητή λογική!
Δημοσίευση σχολίου