ΟΛΥΜΠΕΑ

ΓΟΝΙΔΙΑΚΗ ΠΡΟΣΦΩΝΗ!
Εκεί στου Ολύμπου τις απάτητες κορφές,
θεοί του τύμβου, με αθάνατες μορφές,
σιγομιλούν στους απογόνους με καημό,
κι αναθωρούν τους κληρονόμους με θυμό.
Μες του δρυμού τις ηλιογάλανες πλαγιές,
και του βουνού τις δροσοστάλλακτες πηγές,
μένουν βουβές και σκυθρωπές οι καλλονές,
νυμφάδες, μούσες, αμαζόνες και θεές.
Στις θαλερές κι αειθαλείς τους φορεσιές,
με πεύκα, έλατα, οξιές και καστανιές,
στήνουν κουβέντες στις πυκνές του παρυφές,
των φιλοσόφων και ηρώων οι σεμνές σκιές.
Με αναμνήσεις βυθισμένες στην τυρφή,
αναρωτιούνται χολωμένοι οι σοφοί.
Πώς καταντήσαν την πανώρια την φυλή,
τυφλοί, μοιραίοι, καιροσκόποι και δειλοί.