ΑΝΕΚΔΟΤΑ, δέσμη 11η χ 5

51. ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
Μια μέρα, περνά ένας πλανόδιος ζωγράφος μπροστά από ένα κρεοπωλείο. Τον ρωτά ο κρεοπώλης. -Μπο­ρού­με να ζωγραφίσουμε δυο λιοντάρια; -Και βέβαια μπορούμε του απαντά ο ζωγράφος. -Και πόσα θα μας πάρει όλη η δουλειά; -Πε μου, ρωτά με τη σειρά του ο ζωγράφος, τα θέλεις δεμένα ή λυμένα; -Τί εννοείς; -Μπο­ρώ να τα δέσω με αλυ­σίδες. Και πια η διαφορά; -Λυμένα εκατό ευρώ, δεμένα, εκατόν πενήντα. -Δεν χρειάζεται, κάντα χωρίς αλυσίδες. Μια και δυο ο ζωγράφος του φτιάχνει δυο λιο­ντά­ρια, παίρνει τα εκατό ευρώ και φεύγει. Σε μια εβδομάδα πιάνει μια δυνατή βροχή και ξεπλένει την ζωγραφιά. Όταν ξαναπέρασε του έβαλε τις φωνές που ξεπλύθηκαν. Και τότε του λέει ο ζωγράφος. Τί σου έλεγα; να τα δέσω, αλλά εσύ τα ήθελες λυμένα, τώρα που έφυγαν, πιάστα.

52. ΘΑΥΜΑΤΑ
Κατεβαίνει ο Χριστός στη γη και μπαίνει σε ένα μπαράκι. Εκεί τον βλέπει μια συντροφιά, ένας Γερμανός ένας Γάλλος κι ένας Έλληνας. Ο Γερμανός κερνά στο νέο μια μπύρα, ο Γάλλος ένα κρασί και ο Έλληνας ένα πλούσιο καραφάκι. Τα διασκεδάζει ο Χριστός, σηκώνεται και πλησιάζει στο τραπέζι τους. Ευχαριστώ λέει στο Γερμανό και τον ακουμπά στον ώμο.- Α... είσαι ο Χριστός του λέει εκείνος. -Και πως το κατάλαβες; -Μου πέρασαν τα αθριτικά του απαντά. Ακουμπά και τον Γάλλο, κι εκείνος έκπληκτος. -Είσαι ο Χριστός του λέει. -Πως το κατάλαβες; -Μα... μου πέρασε το άσθμα με την αφή σου. Πάει κοντά και στον Έλληνα, απλώνει να τον ακουμπήσει. -Α... του λέει εκείνος, χειρονομίες όχι, είδα κι έπαθα να απαλλαγώ από κακούς χαρακτηρισμούς, και να βγάλω αναπηρική σύνταξη!

53. ΒΙΑΓΚΡΑ
Ο εγγονός αφήνει πάνω στο τραπέζι της κουζίνας ένα δισκίο βιάγρα και λέει στον παππού του, κοίτα, αν το χρησιμοποιήσης άσε μου 5 ευρώ, αλλιώς θα το πάρω πίσω. Την άλλη μέρα βρίσκει έκπληκτος πάνω στο τραπέζι 55 ευρώ. Και ρωτά τον παππού του, 5 ευρώ σου είπα, γιατί μου άφησες 55. Και ο παππούς, εγώ παιδί μου πέντε σου άφησα, τα άλλα τα άφησε η γιαγιά σου και μάλιστα με πολύ ευχαρίστηση, όπως είπε!

54. ΡΥΖΙΑ
Κάποτε δυο νεόνυμφοι, έκαναν μια συμφωνία για την υπόλοιπη ζωή τους. Συφώνησαν λοιπόν να είναι ειλικρινείς μεταξύ τους, για όσες τυχόν απιστίες κάνει ο ένας στον άλλο. Και για να μη τους έρθει βαρύ, κάθε φορά που θα απιστούσαν, θα έριχναν έναν κόκκο ρυζιού σε ένα κουτί που τοποθέτησαν κοντά στο εικονοστάσι τους. Στα δύσκολα χρόνια της κατοχής όμως, αδιαφορώντας για ότι μπορούσε να είχε συμβεί, λέει ο άνδρας στη γυναίκα του, βρε Κατερίνα, δε χρησιμοποιούμε και τα τυχόν μαζεμένα ρύζια στο κουτί, να περάσουμε αυτές τις δύσκολες μέρες; Ναι λέει η γυναίκα του και φέρνουν το κουτί, το ανοίγουν και βρίσκουν μέσα μόνο πέντε κόκκους ρυζιού. Και λέει ο άνδρας, καλά βρε γυναίκα, σαράντα χρόνια μαζί και μόνο δυο φορές με απάτησες; Και απαντά η Κατερίνα. –Ναι, ξέχασες τις σούπες που έτρωγες τους δυο προηγούμενους μήνες!

55. ΥΠΟΘΕΤΟ
Ο γιατρός έγραψε τη συνταγή και είπε στον ασθενή του, θα βάζεις ένα την ημέρα στον απευθυσμένο, ώσπου να τελειώσουν. Φτάνοντας στο σπίτι λέει στη γυναίκα του, δεν κατάλαβα που να το βάλλω. Τη­λε­φώ­να του απαντά εκείνη. Τηλεφωνά και ρώτα, γιατρέ που να βάλλω το υπόθετο; έντονα ο γιατρός απαντά, στον πρωκτό. Πάλι άρχισε τη μουρμούρα πως δεν κατάλαβε. Ξανατηλεφώνα του λέει η γυναίκα του. Συ­νε­σταλ­μένα ξαναρωτά, που είπαμε γιατρέ μου; Στον πισινό του απαντά ο γιατρός. Και πάλι με απορία, βρε γυναίκα που να τον βρω τώρα τον πισινό μου, πήγε σπίτι του. Ξανατηλεφώνα του λέει εκείνη. Γιατρέ συγγνώμη πες μου το πάλι, αυτή θα είναι η τελευταία. Στον κώλο σου απαντά οργισμένος ο γιατρός. Και όλο παράπονο στη γυναίκα του, σου το έλεγα, θα με βρίσει.

Παν Ελλήνιος, κοσμοερευνητής και συγγραφέας. τηλ. επικοιν. 2310 93 97 83
http: panelinios.blogspot.com, http: users.otenet.gr/~elinios/, elinios@otenet.gr,