THE THANATAS

The life, wherever they occur, is operating under the nomoteleia!

Because the genome of the animal the composition, is a key component of sympantikou process, if and where find a warm womb to host, acting as zyme action। This behavior causes of friction, an effect in inorganic material, and then the molecules involved are beginning to turn animated, causing fermentation and chemical compounds, leading to hatching। Metamorfoumena not in instrumental animal ingredients, taking place somewhere in is through various forms of beings, as a momentary pause of the eternal sleep.
The man, as sophisticated and more complex organism has the capacity to think and do hand • but because I agree with the natural law of the hard death, conjure up dreams animal extension। Hence to avoid the responsibilities of ignorance and weaknesses of the gods who devised them care, and for the devil to charges of irregularities। I think that is protected by the wild nature of phenomena such as floods, lightning, snowstorms, wind, earthquakes, heat, and freezing। But, trapped in the tragic and fatalistic aftoapatimenos, endure the trip to nomoteleiako indeterminate universe, an invisible, but anticipated «happiness»!

Ο ΘΑΝΑΤΑΣ
Η ζωή, όπου κι αν εμφανιστεί, λειτουργεί με κανόνες νομοτέλειας!

Επειδή το γονιδίωμα της ζωικής σύνθεσης, αποτελεί βασικό συστατικό του συμπαντικού γίγνεσθαι, αν και όπου βρει μια θαλπωρή μήτρα να φιλοξενηθεί, ενεργεί σαν προζύμι για δράση। Αυτή της η συμπεριφορά προκαλεί τριβές, επιδρώντας στην ανόργανη ύλη, και τότε τα μόρια που συμμετέχουν αρχίζουν να περιστρέφονται κινούμενα, προκαλώντας ζυμώσεις και χημικές ενώσεις, οδηγώντας στην εκκόλαψη। Μεταμορφούμενα δε σε ενόργανό ζωικό συστατικό, παίρνουν μέρος κάπου μέσα στο Είναι, με διάφορες μορφές όντων, σαν ένα στιγμιαίο διάλειμμα του αιώνιου ύπνου।Ο άνθρωπος, ως ο τελειότερος και πιο σύνθετος οργανισμός, έχει την δυναμικότητα να σκέφτεται και να πράττει μεν· αλλά επειδή δεν συμφωνεί με τον φυσικό νόμο του σκληρού θανατά, πλάθει όνειρα ζωικής παράτασης। Γι αυτό και για να αποφύγει τις ευθύνες της άγνοιας και των αδυναμιών του, επινοείται θεούς που τους αναθέτει την φροντίδα, και διαβόλους για να τους χρεώνει τις ατασθαλίες του। Έτσι, νομίζει πως προστατεύεται από τα άγρια φαινόμενα της φύσης, όπως: πλημμύρες, κεραυνούς, χιονοθύελλες, ανέμους, σεισμούς, ζέστες, και παγωνιές। Τελικά όμως, παγιδεύεται στην μοιρολατρική του τραγικότητα και αυτοαπατημένος, υπομένει το νομοτελειακό του ταξίδι στο ακαθόριστο σύμπαν, με μια αόρατη, αλλά προσδοκούμενη «ευτυχία»!